SQL’de, veritabanı yönetimi ve sorgulama işlemleri için dört temel dil vardır. Bu dillere DDL, DML, DQL ve DCL denir. İşlevleri şu şekildedir:
- Data Definition Language (DDL): Veritabanının yapısını ve özelliklerini tanımlayan ifadeleri içerir. Tablo, index, view, sequence vb. veritabanı nesneleri bu dille oluşturulur, değiştirilir veya silinir. Bazı örnekler şunlardır:
- CREATE TABLE: Yeni bir tablo oluşturur.
- ALTER TABLE: Var olan bir tabloyu değiştirir.
- DROP TABLE: Var olan bir tabloyu siler.
- CREATE INDEX: Yeni bir index oluşturur.
- DROP INDEX: Var olan bir indexi siler.
2. Data Manipulation Language (DML): Veritabanında depolanan verileri eklemek, güncellemek, silmek veya sorgulamak için kullanılır. Tablodaki kayıtların değiştirilmesi veya silinmesi de DML’nin bir parçasıdır. Bazı örnekler şunlardır:
- SELECT: Veritabanından veri sorgular.
- INSERT: Yeni veriler ekler.
- UPDATE: Var olan verileri günceller.
- DELETE: Var olan verileri siler.
3. Data Query Language (DQL): Veritabanındaki verileri sorgulamak için kullanılır. DQL, sadece veri sorgulama işlemlerini gerçekleştiren sorguları içerir. Bazı örnekler şunlardır:
- SELECT: Veritabanından veri sorgular.
4. Data Control Language (DCL): Veritabanı güvenliğini sağlamak için kullanılır. Veritabanına erişimi sınırlandırmak veya veritabanı kullanıcılarının haklarını yönetmek için kullanılır. Bazı örnekler şunlardır:
- GRANT: Kullanıcılara veritabanı nesneleri üzerinde erişim hakları verir.
- REVOKE: Kullanıcılardan veritabanı nesneleri üzerindeki erişim haklarını kaldırır.
Özetle, DDL veritabanı nesnelerini oluşturmak, değiştirmek veya silmek için kullanılır. DML, veritabanındaki verileri eklemek, güncellemek, silmek veya sorgulamak için kullanılır. DQL, veritabanındaki verileri sorgulamak için kullanılır. DCL ise veritabanı güvenliğini sağlamak için kullanılır.
